Μετά το τελευταίο άρθρο μου που αφορούσε την περίεργη απόφαση της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων (ΠΟΛ 1184/30.7.2014) να επιβαρυνθούν με επιπλέον φόρο τα ακίνητα που δεν βρίσκονται σε περιοχές που εντάσσονται στο σύστημα των Αντικειμενικών Αξιών και να οδηγηθούμε στα γνωστά ευτράπελα θεωρώ υποχρέωση μου να επισημάνω ότι δυστυχώς οι τροποποιήσεις στην ΕΝΦΙΑ ολοκληρώθηκαν αλλά τα «παραγωγικά μέσα» δεν εξαιρέθηκαν.
Στην χώρα μας την ώρα που συνεχώς αναζητούμε την Ανάπτυξη επιβαρύνουμε με έναν ακόμη φόρος τα ακίνητα που χρησιμοποιούνται στην παραγωγή.
Μπορεί να πετύχουμε ανάπτυξη χωρίς ιδιωτικές επενδύσεις; Όχι . Είναι δυνατόν να υπάρξουν επενδύσεις χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις; Βεβαίως και όχι. Τότε γιατί δεν εξαιρέθηκαν τα επιχειρηματικά κτίρια από τον ΕΝΦΙΑ; Δεν χρειαζόμαστε επενδύσεις; Καθημερινά δεν ανακοινώνεται ότι αυτός είναι ο βασικός στόχος της ελληνικής οικονομίας;
Φαντάζεται κανείς επενδύσεις χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις; Είναι δυνατόν να υπάρξει παραγωγική μονάδα χωρίς κτίρια; Που θα εγκατασταθούν τα μηχανήματα παραγωγής; Μπορεί κανείς να φανταστεί εμπορική δραστηριότητα χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις; Μου είναι αδιανόητο ότι μπορεί κάποιος να σκέφθηκε Ανάπτυξη στη χώρα από «αστέγαστη επιχειρηματικότητα». Από πλανόδιους δηλαδή.
Είναι λογικό να πλανάται το ερώτημα αν κάποιος έθεσε το ζήτημα της εξαίρεσης των ακινήτων των επιχειρήσεων στις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα ή και στον εσωτερικό διάλογο του Υπουργείου Οικονομικών. Και μόνο η σκέψη ότι μπορεί να διέφυγε πλήρως της προσοχής των αρμοδίων η σημαντική επιβάρυνση που προκαλείται από τον ΕΝΦΙΑ σε έναν από τους κυριότερους παράγοντες της παραγωγής δείχνει ότι δεν έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην παράμετρο της Ανάπτυξης της Ελληνικής Οικονομίας.
Καθημερινά πραγματοποιούνται εκκλήσεις στους επενδυτές – ορθά – να επενδύσουν στη χώρα. Αν αυτοί επιλέξουν να επενδύσουν σε μηχανήματα απαλλάσσονται από επιπλέον φόρους ενώ αντίθετα αν επιλέξουν να ξεκινήσουν την επένδυση τους από την κατασκευή των εργοστασιακών εγκαταστάσεων τους βρίσκονται αμέσως ενώπιον έκτακτης φορολόγησης.
Είναι λογικό να διακρίνονται φορολογικά οι επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό και σε κτιριακές εγκαταστάσεις; Ποια λογική υπάρχει; Σε ποιο οικονομικό μοντέλο σχεδιάζονται επενδύσεις χωρίς κτιριακές εγκαταστάσεις;
Θεωρώ αναγκαίο στις επικείμενες αλλαγές του ΕΝΦΙΑ να συμπεριληφθεί η απαλλαγή των ακινήτων που εμπλέκονται στις επιχειρηματικές δραστηριότητες γιατί αλλιώς δεν φορολογείται ο πλούτος των Ελλήνων αλλά και τα «μέσα παραγωγής» της χώρας..
ΠΑΝΟΖΑΧΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Οικονομολόγος –Φοροτεχνικός
Msc Εφαρμοσμένης Λογιστικής & Ελεγκτικής
Επιστημονικός Υπεύθυνος της ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΑΕ